Kontynuator tradycji Rafaela i Annibale Carracciego

Domenichino, właśc. Domenico Zampieri – włoski malarz i rysownik okresu baroku.

Z życiorysu

Był uczniem flamandzkiego malarza Denisa Calvaerta. W roku 1602 opuścił swoją ojczyznę i przeniósł się do Rzymu, gdzie rozpoczął studia w Akademii Carraccich. W tym samym roku dołączył do zespołu pracującego z Annibale Carraccim. Stworzył wiele fresków, między innymi w Palazzo Farnese (1603-4), kościele San Onofrio (1604-5) oraz w oratorium San Gregorio Magno (1609) w Rzymie. W roku 1612 wyjechał na krótki okres do Bolonii. Po powrocie do Rzymu, stworzył freski przedstawiające sceny z życia Świętej Cecylii w kościele San Luigi dei Francesi i zaprojektował sklepienie oraz obraz ołtarzowy w kościele Matki Boskiej na Zatybrzu. W okresie pontyfikatu Grzegorza XV otrzymał tytuł architekta papieskiego. W 1631 wyjechał do Neapolu, gdzie stworzył freski w kościele San Gennaro.

Twórczość

Najważniejszym osiągnięciem w dziedzinie dekoracyjnego malarstwa były jego monumentalne freski w rzymskim kościele Sant'Andrea della Valle (1624-28), które zawierały przedstawienia czterech ewangelistów w niszach kopuły oraz sceny z życia Andrzeja Apostoła na prezbiterium. Te freski wyróżniają się niezwykłą plastycznością postaci, wyrazistym rysunkiem i umiejętnym wykorzystaniem przestrzeni.

Malował obrazy o tematyce religijnej, mitologicznej, alegorycznej i pejzaże. Jako portrecista stworzył wybitne portrety przedstawicieli rzymskiej arystokracji oraz dworu papieskiego. Jego styl reprezentował klasycyzujący nurt w rzymskim malarstwie barokowym, kontynuując tradycje Rafaela i Annibale Carracciego. Jego kompozycje figuralne charakteryzowały się dużą ekspresją, precyzyjnym rysunkiem oraz harmonijną kompozycją.

Zostawił około 2000 rysunków, z których wiele znajduje się obecnie w królewskich zbiorach w Windsorze. Poza malarstwem zajmował się również rzeźbą i muzyką. Wśród jego uczniów znaleźli się m.in. Gian Pietro Bellori, Giovanni Francesco Romanelli i Pietro Testa.

Jego twórczość często była naśladowana i kopiowana w późniejszych wiekach, szczególnie miała wpływ na malarstwo akademików w XIX wieku.


Ostatnia Komunia św. Hieronima (1614)


Męczeństwo św. Piotra Męczennika (1619-21)


 Św. Cecylia (1617)